CAN

Toegegeven: Deutsche Elektronische Musik op Soul Jazz Records van twee jaar terug heeft onze nieuwsgierigheid naar de experimentele kant van onze avant-garde rockende oosterburen behoorlijk aangewakkerd. Gelukkig zijn de leden van het Keulse Can na de hoogtijdagen - zegge laatste paar jaar zestig tot eind jaren zeventig - vrij aktief in het uitdiepen van de archieven van hun eigen studios, alwaar schijnbaar nog steeds genoeg audio en video ligt om ons keer op keer reikhalzend te doen uitkijken naar al dan niet aangekondigde releases. Na een recente opfrissing van de officiële, toch wel klassiek te noemen discografie (met name de eerste vier platen moet u daar, rock- of danstype maakt niet uit, echt eens proberen, heus!) volgt er dit wel heel majestueuze 'extraatje' dat originele keyboardist Irmin Schmidt 'monteerde' uit de archieven, waarbij wij - niet echt ingevoerd maar ook niet bepaald onbekend met de materie - toch ondanks de belofte van onuitgegeven materiaal zo nu en dan doorslagjes horen, niet per se minder geslaagd overigens, van bekend lijkende themaatjes en/ of motiefjes , voor zover Can uberhaupt op enige popmuzikale structuur doelde tenminste. En dat, meerwaardezoekers (de rest is al afgehaakt), blijft een hoogst interessant mysterie en maakt Can tot een volstrekt uniek hoofdstuk in de popmuziek, om van het individuele werk nog maar te zwijgen. (Na onze luistersessie van deze 3cd box bijvoorbeeld even heerlijk Cool In The Pool gedoken met Holger Czukay, heerlijke luchtige orenschijnlijke disco-flauwekulhit van zijn eerste, maar ondertussen!)