De laatste platen van Deep Purple stonden niet bekend als de meest vooruitstrevende. Degelijk en goed maar tegelijkertijd zonder een echte vonk. Now What is van een ander soort. Het lijkt alsof de band zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Producer Bob Ezrin zal daar zeker mee te maken hebben gehad maar de muzikaliteit moet wel van de band komen. Lijkt opener A Simple Song nog op het begin van Iron Maiden-plaat, het vervolg laat alle mogelijkheden van de band horen waarbij tempowisselingen zeker niet geschuwd worden en een flinke progressieve rock uitstraling hebben. Dit wordt zeer duidelijk op Above And Beyond waar Don Airey meer zijn eigen koers lijkt te varen dan ooit tevoren. Het lijkt er sowieso op dat hij meer loskomt van de Lord-erfenis. Het heeft wel als direct gevolg dat de huidige bezetting die naast Airey natuurlijk het fantastische gitaarwerk van Morse bevat, een band is die in het heden staat. Now What is wat mij betreft een prachtige plaat geworden waarvan ik eigenlijk verwacht had dat de band die niet meer in zich had.