VILLAGERS

Het Ierse sentiment heeft in vele verschijningsvormen een onweerstaanbare charme. Waar anderen soms in hun aanpak falen, kan daardoor een Ierse band het toch geweldig goed verkopen. Villagers debuteert met Becoming a Jackal echter op een niets minder dan indrukwekkende manier. Stilistisch bevinden ze zich in het kielzog van landgenoten als One Day International en Leya. De mooiste songs op het album worden zonder twijfel gevormd door de meest donkere sferen. De titel Becoming a Jackal doet ook een donker album verwachten, maar de Ieren maken ook een onbezorgd poëtisch deuntje als The Pact. Dat is een plezierige afwisseling. Toch huil ik liever mee met een klassieke, pijnlijk intense ballade als The Meaning of the Ritual. Conor J. O’Brien heeft een zeer plezierige luisterstem, waarmee hij op rustige, melodieuze wijze verhalen vertelt. Vooral dat feilloze gevoel voor melodie maakt een band als Villagers zo uitgesproken Iers. Het emotionerende gebruik van blazers en strijkers draagt daar zeker aan bij. Daarnaast staan er op Becoming a Jackal intrigerende songs als het voortstuwende Set the Tigers Free. Villagers weet te imponeren met hun diverse en gevoelsmatige songs.