Het 3e album van Flying Lotus is een van de meest toegankelijke tot nu toe. Nog steeds weet Steven Ellison zijn hiphop georiënteerde beats op de luisteraar af te vuren maar tegelijkertijd zijn alle nummers wel meer gepolijst. Niet dat het daardoor saai is geworden, integendeel. Het zal eerder de ontwikkeling van Flying Lotus zijn. Daar waar Cosmogramma nog de grenzen werden afgetast is het album Until The Quiet Comes eerder een album waarin Flying Lotus zijn eigen stijl meer heeft uitgewerkt. Het album straalt wel meer duisternis en rust uit. Hier en daar, zoals op bij de nummers Hunger, Electric Candyman en Phantasm, lijkt het wel meer jazzy ambient met hiphopbeats.
Toch is het, mede door gebruik van gastvocalisten als Erykah Badu en Thom Yorke en de strakke breakbeat en hiphopbeats en de diepe bassen,, zeker geen zoetsappig geheel geworden. Integendeel, dit is een album dat je keer op keer weet te verrassen. Flying Lotus is en blijft de koning van dit genre.
