Francois Marry pendelt al jaren heen en weer tussen zijn thuisland Frankrijk en Engelse industriesteden als Bristol en Glasgow. Uit die laatste komen ongetwijfeld zijn voorliefde voor de elektronische jaren 80 sound die met name zijn vroege werk kenmerkte en op E Volo Love langzaam aan het plaatsmaken is voor een meer gitaar- en percussie gericht geluid. Opener Les Plus Beaux heeft meer dan ooit een Noord-Afrikaans karakter middels de subtiele gitaarlijnen en dito percussie. Het deels Frans-, deels Engelstalige album heeft een prettig globale uitstraling, terwijl de Joe Strummer-achtige vocalen van bijvoorbeeld Muddy Heart geen enkel moment de toegankelijkheid geweld aandoen. Daarmee zit Francois een beetje in de hoek van Vampire Weekend en Yeasayer, maar zijn duidelijk Europese afkomst onderscheidt hem genoeg om zijn eigen plek op te eisen. Geheel terecht is dit Francois’ eerste album dat op grote schaal wordt uitgebracht, waarmee hij ongetwijfeld hoge ogen gaat gooien.
