Scar (2001) markeerde een nieuwe weg voor Joe Henry. De vrij traditioneel begonnen singer-songwriter vond daarop voor het eerst een deels aan Tom Waits-verwant geluid. Sinds zijn overstap naar Anti heeft Henry louter prachtplaten afgeleverd, culminerend in het onvolprezen Civilians. Productiewerk (Solomon Burke, Bettye Lavette, Elvis Costello) eist een groot deel van zijn tijd op, maar Henry is onverminderd productief, getuige Reverie, inmiddels zijn twaalfde. Hoewel het album geheel akoestisch is, ligt het duidelijk in de lijn van Civilians en bevat wederom louter hoogtepunten. Het begint gelijk ijzersterk met het dreigende Heaven’s Escape en het opzwepende Odetta. Sticks & Stones klinkt alsof je het al jaren kent en Tomorrow Is October is een hartverscheurende ballade. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Een juweel.
