DAS POP

Hij is er sneller dan verwacht, de nieuwe Das Pop. De laatste, naamloze plaat leek niet meer te komen toen hij na zes jaar wachten eindelijk verscheen. Nauwelijks anderhalf jaar later is er opvolger The Game. Na jaren van geruzie met platenmaatschappijen zaten de Gentenaren vol met nieuwe ideeën die ze maar al te graag op plaat wilden vastleggen. ‘The Game is onze muzikale blitzkrieg’, zei voorman Bent van Looy erover. ‘Het zat erin, het moest eruit en het ging razend snel.’ Het album opent sterk met de titeltrack, waarin de band teruggrijpt naar de synths die ze op hun vorige plaat geheel achterwege liet. Krachtige samenzang, een pakkende gitaarhook en het herkenbare stemgeluid van Van Looy brengen de luisteraar meteen in vertrouwde Das Pop-stemming. Die houdt elf nummers lang stand, de artistieke kitsch bol van creativiteit werkt nog steeds. The Game klinkt uitbundig, dromerig, melancholiek, gelikt en bij tijd en wijle stevig rockend. Da’s inderdaad pop, en het klinkt alsof Das Pop met deze vierde plaat pas écht terug is.