In Frankrijk is deze Algerijn al een grote naam in de Arabo-Andalusiche traditie, maar hier kennen we hem slechts van zijn album Aini Amel. Hij onderscheidt zich duidelijk van de raï-muziek en maakt zijn muziek vanuit een meer klassieke achtergrond dan via het popidioom. Veel aandacht dus voor de arrangementen die om zijn bijna vrouwelijke stemgeluid in C zijn opgebouwd. Hij speelt trouwens ook prachtig viool, houdt van gipsy-muziek en jazz en heeft zich reeds meerdere malen uitgesproken vóor de liefde en tegen het fundumentalisme in zijn vaderland. Iets wat je vanuit Marseille of Parijs nog wel kunt doen. Heel mooi zingt Akim in het nummer Cahwa Et Fleur D’Oranger en de zigeunerinvloed komt vooral goed tot z’n recht in Ma Chaude Comme Le Braise. Se Majeste Lila is daarentegen weer typisch Afrikaans. Zeer aanstekelijk allemaal. Een hele rijke en warme sound die veel mensen zou kunnen aanspreken. Ontdek hem!
