ELLIOTT BROOD

Wie de freakfolkhype van de afgelopen jaren heeft gadegeslagen, zou denken dat er voor folk weinig andere mogelijkheden zijn dan stug in de oude traditie doorgaan of compleet losgaan in een haast onherkenbare vorm. Hoe mooi beide kanten ook kunnen zijn, ik haal toch enigszins opgelucht adem bij de nieuwe Elliott Brood, die op de weg daartussen een erg mooie en solide koers heeft gevonden. De ene keer rauw en uitbundig (Write It All Down You For You), dan weer klein en melancholisch (Notes). Hoewel we van hun vorige opnames zwaarmoedigheid gewend waren, wil er op Mountain Meadows nog wel eens een straaltje ochtendzon over de weilanden schijnen. Het refrein van Without Again gaat live in ieder geval gezellige taferelen opleveren. Daarnaast kiest de band vaker voor een duidelijke liedjesvorm dan op hun debuut Ambassador, wat Mountain Meadows ongetwijfeld voor een groter publiek aantrekkelijk zal maken. Een geoliede machine hoeven we het gelukkig nog niet te noemen, want er zijn genoeg gruizige gitaren en zompige ritmes om het sfeertje niet te vrolijk te laten worden. De combinatie van authentieke folk en country met een moderne inslag heeft in ieder geval een aangename gedaante aangenomen.