Op het eerste gehoor heeft Beethovens Vijfde hier iets verbetens, op het tweede gehoor is er veel moois te beleven bij deze uitvoering. Ondanks de ruimtelijke opname zijn allerlei details goed te horen, omdat het orkest gearticuleerd speelt en sommige ritmes net wat markanter aanzet. Dit is bijvoorbeeld goed te horen bij de lage strijkers in de fugatische passage van het derde deel.
Ook Beethovens Eerste profiteert van deze markante aanpak, waarbij tegelijkertijd Jan Willem de Vriend de innige momenten, waarin nog echo’s van Mozart hoorbaar zijn, goed tot zijn recht laat komen.
Hoe dan ook: deze enigszins geagiteerde uitvoeringen houden je voortdurend bij de les.
