NO FX

Liep ik bij de vorige maand verschenen EP nog te zeuren dat ie te kort duurde, deze langspeler had wat mij betreft met een flink aantal minder minuten afgekund. Het lijkt erop alsof de beste nummers op al de EP zijn gezet want behalve USA-holes, We March To The Beat Of Indifferent Drum en 100 Times F*ckeder hoor ik maar weinig nieuwe nummers die echt indruk maken. De formule lijkt na 20 jaar wat minder rendement te geven waardoor er tussen de achttien nummers aardig wat opvullertjes zitten. Aan de andere kant zijn er geen echt slechte nummers te ontdekken maar is het vooral qua, afwisseling, frisheid en scherpte wat armoedig. Geen opzienbarende plaat dus maar dat was eerlijk gezegd ook niet de verwachting. Kan wel zonder problemen aansluiten bij de rest van de collectie in de platenkast want met alle flauwe grappen en grollen blijft het natuurlijk wel een typische NoFX-plaat.