Puntige, snedige punkrocksongs. Met kop en staart. Lekker rauw op plaat gezet. En eigenwijs uitgevoerd. Knisperende distortion hooks en galmende fuzzgitaren worden verenigd met lijzige vocalen, catchy baslijntjes en denderende drumpartijen. Songs zijn kort en bondig, zonder poespas, rechttoe rechtaan. Da’s Jaill in razende vogelvlucht. De band wordt gevormd door Vincent Kircher, Austin Dutmer, Andrew Harris en Ryan Ross uit Milwaukee, Wisconsin. Het viertal vormt dit collectief sinds 2002. Ze brachten als eens een lp uit, genaamd There’s No Sky (Oh My My) uit. Dat vuige lo-fi plaatje werd opgemerkt door Sub Pop en nu is That’s How We Burn uit. Dit album is 32 minuten kort en less blijkt more te zijn. De psych-pop, zoals Jaill hun muziek zelf gedoopt heeft, is toegankelijker en rechtlijniger dan voorheen. Dat zal zeker voor een groter publiek gaan zorgen. Sterker: de wereld ligt aan hun voeten.
