MOVIE

Het is moeilijk om af te geven op Robert Downey Jr. Met een veelbelovende filmcarrière in het verschiet, verloor hij tussen 1996 en 2001 alle redelijkheid uit het oog, mede door een ernstige drugsverslaving. Maar sinds Shane Blacks Kiss Kiss Bang Bang was 'de koning van het schmieren' plotseling weer helemaal terug en wist zich in korte tijd te binden aan twee van de grootste franchises van de jaren ’00: de succesvolle verfilming van de Iron Man stripboeken en de adaptatie van Arthur Conan Doyles legendarische Sherlock Holmes reeks. Beide series excelleren niet zozeer door hun scenario, maar door de onovertroffen charme van Downey Jr. Zo ook bij de eerste Sherlock Holmes verfilming geregisseerd door, de Britse Tarantino, Danny Boyle (Lock, Stock And Two Smoking Barrels). Het scenario heeft niet veel om handen en is meer een hedendaagse buddy movie geworden met in de kern een, af en toe lichtelijk, onbedoelde homoseksuele relatie, tussen protagonisten Holmes en Watson (Jude Law). De film moet het vooral hebben van de chemie tussen de twee heren en van de flitsend in beeld gebrachte visualisering van Holmes’ gedachtekronkels. Hij is tenslotte de speurneus. Ook Mark Strong (Kick Ass) speelt weer perfect de slechterik die een bloederige staatsgreep wil plegen. Een meesterwerk is het echter zeker niet; popcornvermaak zonder al teveel pretenties.