Hundreds of Lions vond een thuis in het label van Ani DiFranco, Righteous Babe Records. Erin McKeown nam drie jaar om het album te krijgen zoals ze het hebben wilde. Gezien de rijkdom in de arrangementen en grote diversiteit een sferen en stijlen is deze tijd goed besteed. Hundreds of Lions opent met een orkestrale song. De licht dramatische en symfonische inslag van To a Hammer geeft het karakter van een musical ouverture. Desondanks niet onprettig, omdat de productie niet is overdreven. De sobere singer-songwriterballade You, Sailor staat daarmee in schril contrast. Over de gehele plaat vinden we klassieke invloeden terug, maar gelukkig ook een pittigere song als The Foxes. Het label catchy is daarbij zelfs niet ongepast. In dit alles toont Erin McKeown zich een sterk vocaliste. Haar muziek heeft hier en daar wel wat weg van Lonely Drifter Karen en Anni Rossi, maar vocaal topt Erin McKeown deze laatste. Dat maakt Hundreds of Lions voor het gros van het publiek ook een stuk makkelijker beluisterbaar. In de intelligente, spitsvondige songs is Erin bovendien constant op zoek naar harmonische experimentjes. Dat is nergens overdreven en maakt dat Hundreds of Lions comfortabel langs de lijn carnavaleske folk en pop noir heen en weer schuift met klassiek akoestische bouwblokken als constanten. Groots en klein tegelijk, Erin McKeown overtuigt gemakkelijk met haar fijne songs.