Op de grote karavaanroutes door Noord-Afrika, het Midden- en Verre Oosten waren vroeger ook al een soort van wegrestaurants: De zgn. Caravanserails waren naast rustplaatsen ook plekken waar culturele uitwisselingen plaatsvonden. Vaak ontstonden hieruit nederzettingen en soms steden. Dit sprak Armeniër Gérard Kurdjian en de Franse gitarist Eric Sempé zeer tot de verbeelding en ze gingen opzoek naar muzikanten langs de routes. Zo vonden ze o.a. de Pakistaanse Qawwali-grootmeester Ustad Ghulum Hassan Shagan bereid om mee op toernee te gaan en haalden ze ook Serangi-speler Ikram Khan naar de studio. Hij bespeelt de Indiase luit. Zo ontsond al snel een orkest van formaat. Een ontmoeting van muzikanten uit oost en west die door de gezamelijke geschiedenis meer met elkaar verbonden bleken te zijn dan ze soms dachten. Het idee om Duke Ellington en Juan Tizol’s Caravan te doen lag minder voor de hand, maar valt hier precies op z’n plaats natuurlijk. Je moet wel even goed luisteren voordat je het herkent. Ze hebben er een soort oosterse jazzrock-versie van gemaakt. Heel fraai zijn ook Walking To Kashi en Silk Road met fraaie oosterse melodielijnen en Indiase tablas. Om uw digitale avontuurtje compleet te maken.
