Als Yoko Ono haar tijd vooruit was, zoals John Lennon ooit gezegd schijnt te hebben, dan krijgt de minst conventionele en betreurde Beatle -helaas postuum, dat wel- alsnog gelijk, hoewel Yoko zelf zeer recent nog liet weten dat het splinternieuwe Beatles videogame een bijdrage levert tot de sinds mensenheugenis beoogde wereldvrede. Van dat spel kon Lennon nog geen weet hebben, dus dat de uitspraak gebaseerd was op een van haar avant-gardistische uitingsvormen mag worden verondersteld. BMHATS is dan ook ondanks Ono’s bejaarde toestand (76) nog gewaagd en zelfs hip, en worden haar vocale prestaties (ja, we vermijden valkuilen) en eh, gedichten met (en zonder) songstructuur voortdurend vindingrijk ondersteund door artistiek Aziatisch volk, dat naast onder meer Cornelius bestaat uit zoon Sean (nooit vies van een gitaartje) en diens geliefde Yuka Honda, in een vorig leven helft van Cibo Matto en gespecialiseerd in sierlijke electronica. En nee, Eric Clapton speelt natuurlijk niet mee op deze incarnatie van de Plastic Ono Band!
