Recensie
Regie: Ursula Meier
Home is het opvallende speelfilmdebuut van de Zwiters-Franse regisseur Ursula Meier. Ze heeft gekozen voor een vorm van gefilmd locatietheater om een intermenselijke relatie op het scherpst van de snede te laten zien. Op een desolate plek ergens in Frankrijk staat een huis op slechts enkele meters van een sinds vele jaren onvoltooide snelweg. De familie die er woont is zeer harmonieus, maar het geluk begint barstjes te vertonen zodra bekend wordt dat de weg officieel geopend zal worden. Spoedig stromen de eerste auto’s langs hun raam en binnen niet al te lange tijd staat er een heuse file. De privacy is volledig verstoord, het lawaai maakt ze gierend gek en zowel de ouders als de kinderen beginnen extreem gedrag te vertonen. Isabelle Huppert speelt weer een letterlijk en figuurlijk waanzinnige rol als huisvrouw en de onbekende acteur Oliver Gourmet is de compleet maffe vader, die naar blijkt tot alles in staat is. Ondanks het bizarre gegeven is het een sterke film die duidelijk elementen in zich heeft van de Franse (tragi)komische cinema, maar toch vooral ook van de grimmigheid van Michael Haneke.
Home is het opvallende speelfilmdebuut van de Zwiters-Franse regisseur Ursula Meier. Ze heeft gekozen voor een vorm van gefilmd locatietheater om een intermenselijke relatie op het scherpst van de snede te laten zien. Op een desolate plek ergens in Frankrijk staat een huis op slechts enkele meters van een sinds vele jaren onvoltooide snelweg. De familie die er woont is zeer harmonieus, maar het geluk begint barstjes te vertonen zodra bekend wordt dat de weg officieel geopend zal worden. Spoedig stromen de eerste auto’s langs hun raam en binnen niet al te lange tijd staat er een heuse file. De privacy is volledig verstoord, het lawaai maakt ze gierend gek en zowel de ouders als de kinderen beginnen extreem gedrag te vertonen. Isabelle Huppert speelt weer een letterlijk en figuurlijk waanzinnige rol als huisvrouw en de onbekende acteur Oliver Gourmet is de compleet maffe vader, die naar blijkt tot alles in staat is. Ondanks het bizarre gegeven is het een sterke film die duidelijk elementen in zich heeft van de Franse (tragi)komische cinema, maar toch vooral ook van de grimmigheid van Michael Haneke.
