Wat een verademing. Voor de verandering eens geen bandje dat vol trots opsomt aan welke onzinnige bandwedstrijden ze allemaal wel niet hebben meegedaan, maar eentje die vertelt hoe ze na het winnen van de voorrondes bedankten voor de Grote Prijs wegens onzinnige regelementen. Punt één is binnen. Dan de muziek: "sexy garage dance" volgens de band zelf, maar een paar jaar geleden hadden we het moeiteloos onder het afgrijselijke kopje punk-funk geschaard. Flarden van The Faint en The Rapture zijn wel te horen, maar Daily Bread steekt vooral veel energie in het creëren van een eigen geluid. Drijvende factor daarin is bassist Chris Mulder, die zelfs zijn eigen effectenbakjes in elkaar knutselt en zich op Well, You're Not Invited profileert als muzikaal geweten van de band. De nummers mikken met succes op de heupen van de luisteraar en blinken uit in catchy ritmes en aanstekelijke melodieën. Niet direct heel bijzonder, maar het basspel van Mulder zorgt er met akelig strakke timing en soepele grooves voor dat het allemaal lekker fris en energiek blijft. Volgende keer misschien iets meer diepgang in de composities en Nederland heeft er weer een mooi muzikaal visitekaartje bij.
Tracks
Disc 1
1. Put Your Shoes On The Dance Floor
2. So Good So Far
3. Well, You're Not Invited
4. About Birds And Bees
5. Worship / Warship
6. Ghost Suits
7. Lost
8. If You Kiss The Policeman, You'll Get Your Bike Back
