King Cannibal aka Zilla aka Dylan Richards. Kunstacademie drop out, Warp, Plaid, Funkstorung, Kid 606, Bong-Ra, Warp… Zie hier een imposant lijstje met referenties en contributies. Let The Night Roar is een meedogenloze plaat. Een absolute aanrader voor iemand die een stapje dieper in rauwe techno, dubstep en industrial durft af te dalen. Hoewel Richards geen muziek voor de massa maakt, waren zijn voorgaande producties veelal in no time uitverkocht. Arrogant Style is het openingsnummer en zet gelijk de toon voor een bizarre reis door Triphop Land. Nergens gunt King Cannibal je een seconde rust, maar zijn songs zijn boeiend en pakkend. Virgo bijvoorbeeld, geheel in het Frans gerapt (door Face-A-Face), is alsof je met een koptelefoon op een trampoline staat. Druk, maar ongelofelijk knap in elkaar gezet. Dirt (met Daddy Freddy) is ook al zo’n gezellige jongen! Het vraagt wat van de luisteraar, maar wie dat weet op te brengen zal ongetwijfeld deze ruwe diamant omarmen.
