Openend met het stevige titelnummer weten we dat Europe flink uitgepakt heeft. Orkest, flinke riff en een pakkende melodie. Duidelijk beïnvloed door de klassieke heavy rock, zoals we die invloeden ook al konden beluisteren op het fraaie tussendoortje Almost Unlugged. Die riffs worden door het hele album gehanteerd en daardoor krijgt de plaat zelf ook een flinke classic-rock-feel. Hier en daar refereert de plaat flink aan klassieke acts als Led Zeppelin en Whitesnake. In niets lijkt de plaat dan ook op het grote doorbraaknummer waar de band altijd aan gekoppeld zal blijven. De band rockt als een tiet, Tempest zingt de sterren van de hemel en degene die nu nog niet doorheeft dat Europe een integere heropstanding gemaakt heeft zonder winstbejag mag zich schamen! Last Look At Eden is een meer dan geweldige plaat!