Tim Shaw, zoals hij in het ware leven heet, is een interessante muzikant. Zo’n jongen met een universitaire graad (filosofie en electro-akoestische composities) en daarnaast ook nog eens een klassiek geschoold violist. Zijn debuutalbum (Tim Exile’s Nuisance Gabbaret Lounge) uit 2006 bleef onopgemerkt door het grote publiek, maar na een contract gesloten te hebben met Warp, zou Listening Tree zijn doorbraak moeten worden. De plaattitel is bijzonder goed gekozen, want het album staat bol van de rare muzikale vertakkingen. Exile heeft zijn stukken bijzonder vernuftig in elkaar gezet, waardoor je steeds op het verkeerde been wordt gezet. Maffe springerige ritmes die af en toe tellen lijken over te slaan, freaky zangpartijen met een typisch Engelse jaren 80 inslag (Fortress) en het veelvuldig gebruik van maffe effecten maken Listening Tree tot een bijzonder interessante luisterervaring. Geen muziek for the masses, maar voer voor danceliefhebbers die hun horizon eens flink willen verbreden.
