Dankzij Hüsker Dü, een van de meest invloedrijke hardcorebands van de jaren tachtig, heeft Bob Mould zijn plaats in de rockgeschiedenis verdiend. Minder succesvol was de band Sugar, en ook zijn solocarrière is nogal wisselvallig. Op zijn negende soloalbum revancheert Mould zich echter voor een aantal mindere platen. Niet geheel toevallig doet Life And Times denken aan Mould's eerste soloalbum Workbook uit 1988; Mould heeft naar eigen zeggen geprobeerd op dezelfde manier nummers te schrijven. In tien nummers die eigenlijk allemaal over de breekbaarheid van relaties gaan wisselt Mould hardcore (Argos, MM17) af met akoestische nummers die uitmonden in fikse gitaarerupties (The Breach, het wonderschone Bad Blood Better) en ook de elektronica die zijn vorige album nogal ontsierde valt hier op z'n plaats, alleen in het slotnummer Lifetime slaat Mould naar de verkeerde kant door. Het resultaat is Mould's beste album sinds Workbook en Black Sheets Of Rain.
Tracks
Disc 1
1. Life And Times
2. The Breach
3. City Lights (Days Go By)
4. Mm 17
5. Argos
6. Bad Blood Better
7. Wasted World
8. Spiraling Down
9. I'm Sorry Baby, But You Can't Stand My Light Any More
