Ook op hun derde album moet Art Brut het hebben van haar ongebreidelde enthousiasme. Toonzettende muziek maken ze niet, maar zijn op hun eigen manier toch wereldverbeteraars. Frontman Eddie Argos draagt met een Britse tongval zijn teksten voor en is de muzikale reisleider van het gezelschap. Argos is groot fan van Jonathan Richman en dat is terug te horen in zijn eerlijke teksten, die een belangrijk handelsmerk zijn van de band. De ongecompliceerde gitaar-liedjes varen wel bij de opvallende thema's als favoriete platen, het openbaar vervoer, stripboeken en bijbaantjes. Tussen de uitschieters een punk-rocker als Alcoholics Unanimous, waarmee Art Brut Vs. Satan in stijl en straf tempo opent. Ook DC Comics And Chocolate Milkshake is er ongetwijfeld eentje voor het lijstje publieksfavorieten. De liedjes kloppen in ieder geval, maar volgen een duidelijke lijn. Je houdt er van, of je vindt het niks. De charme van dit oprechte vijftal, is tussen genregenoten als Franz Ferdinand en Maximo Park, in ieder geval hun sterkste punt.
