TUINEN, FRANCIEN VAN

Wat is er mooier om bij wijze van rouwverwerking een album op te nemen met je liefste muziek, omringd door je liefste muzikanten. Francien Van Tuinen mist haar vader die nog niet zo lang geleden overleden is. Dankzij hem kent zij ook haar klassieken. Zo kwam ze wellicht op het idee om stukken van Satie, Skriabin, Debussy en Ravel te bewerken tot jazznummers. Ze schreef hier zelf Engelse teksten bij die gaan over verlies, liefde en vergankelijkheid. Solitude bijvoorbeeld is losjes gebaseerd op Gymnopedie No.1 van Erik Satie. 'I seek just forgetfulness in strangers arms' zingt ze. Ze mist een houvast, een baken. Heel mooi is ook het eveneens op een Satie compositie (Gnossiene No.1) gebouwde We Lose. Dan volgt het bespiegelende Requiem in drie delen, bestaande uit stukken van Ravel, Schumann en als bekendste Clair De Lune van Debussy. Dit vormt het centrale thema van Muzyka: ' Here I am on my own / Where in the world did you go to / And now all's been said', zijn de veelzeggende beginregels in dit drieluik. De begeleiding van gitarist Jesse Van Ruller, bassist Jeroen Vierdag en de Franse accordeonist Richard Galliano is gloedvol en meegaand. Hierbinnen kan Francien haar hele ziel kwijt. Haar soepele stemgeluid sluit dan ook naadloos aan op het al even buigbare spel van Jesse. Een bijzonder album van