LEE, CHRIS

Het zou gemakzuchtig en ook oneerlijk zijn om Chris Lee hier neer te plempen als de zoveelste volgeling van Jeff Buckley. Aan de andere kant ligt het voor de hand dat die naam hier valt. De romantische, soulvolle voordracht en het open, sferische gitaargeluid heeft Lee immers met de betreurde Buckley gemeen. Op deze, door Steve Shelley geproduceerde, plaat word je binnen acht lekkere popsongs in amper een half uur van het uitbundige begin (Thom's Bells) naar het melancholieke einde (I Can't Make Love To You Anymore) van een liefdesrelatie getroond. Die songs worden bovendien gespeeld met een heerlijk fris jonge-honden-gevoel. Dit alles maakt Chris Lee tot een voortreffelijke plaat die doet denken aan de `pure pop for now people' van Prefab Sprout, Elliott Smith en Matthew Sweet.