PETER SCHMIDL, WIENER PHILHARM

Ook op When It Falls, de tweede langspeler van de Britse formatie Zero 7, klinkt de band als het Engelse broertje van Air. Een verrassende metamorfose heeft Zero 7 dan ook niet ondergaan. Net als op het succesvolle debuut Simple Things stoeit Zero 7 met warmbloedige vocale pop. Gekenmerkt door een warme produktie, zwoele zangpartijen en niet al te veel onverwachtse wendingen. De spanning lijkt ver te zoeken, maar dat valt alles mee. Zeker als de songs zo uitgewerkt worden als op When It Falls. Het album, zonder uitschieters een lang en warm geheel, voelt als een warm bad vol ingetogen emotie. De aandachtige luisteraar zal merken dat Zero 7 onopvallend wel wat extra diepte aangebracht. In enkele instrumentale songs bijvoorbeeld, die van deze plaat een verrassende eenheid maken. Bovendien is de eigengereidheid die Zero 7 bij vlagen toch kenmerkt zeer te prijzen. Want waar Air een andere kant op ging (ook hun nieuwe Talkie Walkie is nauwelijks consistent te noemen) blijft Zero 7 hetzelfde doen, en wordt het daarin wel steeds beter. Zo goed als Moon Safari is When It Falls overigens niet. Maar als de band ooit in de buurt van die klasse zal komen, dan is het met When It Falls.