HART, BETH

Pakweg twee jaar geleden brak Beth Hart haar concert in Nederland vanwege stemproblemen af. Hoewel ze daar natuurlijk niets aan kon doen, had ik daar flink de pest in. Want een optreden van de Amerikaanse rockzangeres is een ware belevenis, vooral omdat ze haar hele ziel en zaligheid en haar hele hebben en houwen op het podium stort. Ze durft ook ‘lelijk’ te zijn en bekken te trekken die bij het nummer horen. Gelukkig trakteert ze ons met enige regelmaat op een nieuw album (haar eerste album Immortal dateert uit 1996) dat steeds alles in zich heeft wat je ervan verwacht. Overigens zonder in sleur te belanden. Ook op de nieuwe plaat You Still Got Me gieren de gitaren, beuken de drums en de bas en trekt Beth Hart song na song haar scheurende stem open, soms ruig, dan weer breekbaar, met die typische vibratie. Deze keer geen Joe Bonamassa aan haar zij, met wie ze vaak samenwerkt. Wel horen we Slash een keer. Eervolle vermelding is er voor het indrukwekkend mooie en indringende Drunk On Valentine. Paar keer op repeat, net als de rest van het album. Geweldige plaat. (Hans van der Maas)