WHITE, JACK

Jack White heeft er altijd wel een handje van om van zijn album releases iets bijzonders te maken, maar toen klanten van zijn platenzaak keten Third Man Records dit voorjaar een white label LP gratis bij hun andere aankoop kregen, konden ze werkelijk niet vermoeden dat het om de nieuwe Jack White LP ging. Daarna werden ze ook nog door het label gestimuleerd om deze te rippen en online te zetten, waardoor No Name al hevig circuleerde voordat we nu eindelijk de fysieke release in handen hebben. Leek White op zijn vorige albums meer en meer experiment in zijn rauwe gitaarrock te stoppen, is dit album een flinke stap vooruit door terug te keren naar de door punk en blues beïnvloedde gitaarrock van de White Stripes en zijn vroege solo albums. Huh? Vooruit, terug, wat is het nu? White weet al zijn experimenteerdrift nu om te zetten naar songs en een geluid wat juist zijn originele inspiratiebronnen naar een hoger plan tilt. De blues van Underground, de Led Zeppelin-riff van Archbishop Harold Holmes, ze hadden niet zo intens kunnen klinken in de handen van iemand die niet eerst alle uithoeken van de gitaarmuziek had onderzocht en zich eigen had gemaakt. Inventief gitaarwerk, geïnspireerde songs en Jack White die er meer plezier in lijkt te hebben dan ooit tevoren, dit is een album om voorlopig niet meer af te zetten. (Jurgen Vreugdenhil)

tracklist

1. Old Scratch Blues
2. Bless Yourself
3. That’s How I’m Feeling
4. It’s Rough on Rats (If You’re Asking)
5. Archbishop Harold Holmes
6. Bombing Out
7. What’s the Rumpus?
8. Tonight (Was a Long Time Ago)
9. Underground
10. Number One With a Bullet
11. Morning at Midnight
12. Missionary
13. Terminal Archenemy Endling