BOA

Hoewel dit pas het vierde album is van de Londonse rockers, en twintig jaar na de vorige, heeft de band inmiddels toch een opmerkelijke discografie. Begonnen als harde funk outfit rond zanger/gitarist Steve Rodgers, is het inmiddels uitgegroeid tot een strakke rockband met als centrale punt Jasmine Rodgers, nota bene de zus van de voormalige voorman. Beide overigens kinderen van Free/Bad Company zanger Paul Rodgers, maar dat terzijde. In een aantal nummers klinken ze verrassend melancholisch, niet in het minst door een hoofdrol voor de orkestrale begeleiding. Eén van die nummers is Beautiful And Broken, wat toch echt wel tot het hoogtepunt van het album gerekend mag worden, aangezien er een perfecte balans wordt gevonden tussen gitaarrock, een prachtig arrangement en de stem van Jasmine Rodgers. In Let Me Go is er voor het eerst een samenspel van akoestische en elektrische gitaren, die ook de nodige diepgang geeft. Daarmee wordt duidelijk dat er vooral veel aandacht aan de arrangementen is besteed, en de volle instrumentatie die daarbij hoort, waardoor dit meer is dan een recht toe recht aan rock album. Tel daarbij het al bekende feit op dat het trio uitstekende songs schrijft en, of we het nou een comeback of een verlate voortzetting noemen, we kunnen concluderen dat Whiplash een geweldig album is. (Jurgen Vreugdenhil)