CHAO, MANU

José Manuel Tomás Arturo Chao Ortega, kortweg Manu Chao, staat voor vele mensen vast en zeker voor simpel geluk, misschien wel zelfs een soort naïeve, jeugdige onschuld. Hoe kan het ook met multilinguale hits als Me Gustas Tu, Bongo Bong en Clandestino - in alles de gezelligheid zelve. Maar Viva Tu (Lange Leve Jij!) begint al meteen anders. Op opener Vecinos en el mar begeeft Manu zich op een drijvend vlot, op zoek naar land om voet aan te zetten, niet zeker wetende dat er nog wel een land is waar hij wilt zijn. Zo bezingt Manu zijn verdriet over de staat van de wereld, iets dat hij doorzet met een eveneens ietwat neergeslagen chanson Le couleur du temps. In River why horen we zelfs een koortje zingen over een collectieve zelfdoding - waarbij hij de geldwolven van het neoliberalisme aanvalt. Ja, Manu heeft de wereld wel eens met hoopvollere woorden gezegend. Gelukkig keert de titelsong terug naar bekendere gronden, als hij al tokkelend door een volksbuurt lijkt te lopen die hij omschrijft terwijl hij wordt toegezongen door passanten. Manu wordt in zijn leed gelukkig ook bijgestaan, onder andere door Willie Nelson en de Franse rapper Laeti. Toch zullen fans moeten accepteren dat Manu na 15 jaar stilte niet alleen nog maar geluksliedjes voor ze schrijft. De wereldse troubadour heeft een flink aantal belangrijke boodschappen verstopt in Viva Tu. En laten we eerlijk zijn: het moment dat Manu Chao zich niet meer senang voelt, maken we het echt te bont met z’n allen! (Stef Mul)