LINKIN PARK

LIMITED TRANSLUCENT BLUE VINYL WITH ETCHED D-SIDE

Linkin Park was rond de eeuwwisseling een toonaangevende band uit de nu-metalscene. Het debuutalbum uit 2000 verwierf een diamanten status in Amerika en multiplatina in diverse andere landen. Ook opvolger Meteora deed het goed. Zo goed zelfs dat de Amerikanen de release van hun derde studioalbum uitstelden om langer met Meteora te toeren. Linkin Park koos vanaf het derde album voor een andere sound en liet de nu-metal steeds meer achter zich. Ze experimenteerden met elektronica, maar keerden met The Hunting Party (2014) terug naar de stevigere rockmuziek. Van deze drie albums zijn er nieuwe persingen gemaakt in opvallende kleuren. Aan debuutalbum Hybrid Theory (2000) heeft Linkin Park vijf jaar gewerkt. Ze sleepten er hun eerste Grammy-award mee in de wacht. De groep heette zelf ook een poosje Hybrid Theory. Dat zorgde bijna voor een rechtszaak omdat er al een andere band was met die naam. Dat de band voor het uitbrengen van het debuutalbum al een deal bij Warner Bros had, hielp bij het verkrijgen van bekendheid. In het eerste jaar zijn er al 4,8 miljoen exemplaren van het album verkocht. Vooral de singles In The End, Crawling en One Step Closer waren populair. Van opvolger Meteora trokken vooral de singles Somewhere I Belong en Breaking The Habit de aandacht. Er zijn 8 miljoen exemplaren van verkocht. Leuk detail: het album is genoemd naar Griekse kloosters. Op dit album was er al meer ruimte voor elektronica. Op die ingeslagen weg gingen ze verder om hier op hun zesde studioalbum The Hunting Party uit 2014 juist weer afstand van te nemen. Ze wilden terug naar de basis en een rauw rockgeluid brengen. Tracks als All For Nothing liggen inderdaad dichterbij de sound van de beginjaren. Interessant is dat de nummers anders dan bij de vorige albums tijdens jamsessies zijn ontstaan en door de band zelf geproduceerd zijn. Improviseren was in de beginjaren niet Linkin Parks sterkste kant. Het is ook het eerste studioalbum waar andere muzikanten aan meewerkten zoals Tom Morello (Rage Against The Machine) en Daron Malakian (System of a Down). (Rosanne de Boer)