STANDARD

Hoewel ik geen voorstander van de hokjesgeest ben, is het soms wel handig als je een plaat bij het schrijven van een recensie kunt voorzien van een labeltje, zodat iedereen meteen weet waar je het over hebt. Bij Albatross van The Standard gaat dat moeilijk. Er zijn vast mensen die voor deze band al een hokje hebben getimmerd of die het in een bekend hokje willen duwen, maar persoonlijk vind ik dat elk label tekort doet aan deze prachtige plaat. Om u toch een idee te geven: u kunt The Standard vinden ergens tussen Echo & The Bunnymen, Death Cab For Cutie en plaatsgenoten The Decemberists, maar let wel: elke vergelijking gaat mank, want The Standard klinkt vooral als zichzelf. Een collega vroeg zich in zijn recensie van het nieuwste album van die laatste band onlangs terecht af of er iets in het water zit in Portland, Oregon, omdat er recentelijk zoveel fraaie muziek komt uit die stad. Het zou me niet eens verbazen. Wie van hoogstaande en dromerige muziek met een ruw randje houdt, moet dit juweeltje absoluut eens gaan beluisteren. Liefst meerdere keren, want hij groeit bij elke draaibeurt.