In de jaren 90 maakte onze eigen Jan De Bont een campy blockbuster over quasi-wetenschappers (lees: adrenaline junkies) die tornado’s jagen. Dit jaar bracht de begenadigd regisseur van Minari plotseling een sleeper-hit van een opvolger uit. In Twisters razen mens en natuur andermaal door de Amerikaanse prairies van Oklahoma en daar kunnen zuidelijke klanken natuurlijk niet in ontbreken. De originele film had met wijlen Philip Seymour Hoffman - als schreeuwerige truckerhippie (ze bestaan!) inclusief hamburgervette haren, rode speknek en over-datum seksgrappen, in wat zijn meest stupide rol ooit moet zijn geweest - een personage dat uitsluitend leek te bestaan om het Amerikaanse publiek te voorzien van een hit van een soundtrack vol powerchords en slide guitars. Hing die nog iets naar (alt-)rock (Soul Asylum, Van Halen en de Peppers), richt de nieuwe zich volledig op de countryside. Daarmee raakt het de juiste tijdssnaar en vormt het onbedoeld een nagenoeg perfect country compilatiealbum. (Stef Mul)