SMITH, LONNIE & THE COSMIC ECHOES

Je hebt Lonnie Liston Smith en Dr. Lonnie Smith (zie recensie elders in Mania). Beiden zijn Amerikaanse grootheden in de jazz, begenadigde keyboard-, piano-, orgelspelers en dragers van opvallende hoofddeksels. Enige verschil is dat Lonnie Liston Smith nog leeft en nog steeds schitterende actuele albums maakt, zoals recentelijk met Adrian Younge en Ali Shaheed Muhammad voor de Jazz is Dead serie. Nu gaan we terug naar het begin. Astral Traveling (1973) en Cosmic Funk (1974) zijn de eerste twee platen die Lonnie Liston Smith uitbracht onder zijn eigen naam, en die van zijn band of brothers The Cosmic Echoes. Lonnie had zijn sporen al verdiend door te spelen met jazz iconen als Miles Davis en Pharoah Sanders. Die ervaringen nam hij mee en stopte hij in een uniek geluid, met atmosfeer hoger in het vaandel dan de pure snelheid en virtuositeit die het genre toch vaak kenmerkt. Ergens tussen fusion en spiritual jazz in. Op Astral Traveling wordt nog volop geëxperimenteerd, maar het lekkere herkenbare, bijna percussieve spel van Lonnie is hier al duidelijk aanwezig. De vele solo’s, met name de fladderende sax van George Barron, maken dit eerste album tot een bijzondere luisterervaring. Nog geen jaar later verschijnt als tweede album Cosmic Funk. De groep heeft echt zijn eigen geluid gevonden en weet dit op hoog niveau het hele album sfeervol invulling te geven. Een aantal nummers worden verrijkt met vocals maar vooral de wah-wah sound van Lonnie’s elektrische piano maakt de plaat tot een van de meest memorabele jazzrock-epossen van de jaren zeventig. Beiden worden nu opnieuw uitgebracht, voor het eerst op kosmisch gekleurd vinyl. Grijp deze kans om de roots van Lonnie Liston Smith & the Cosmic Echoes te (her)ontdekken. (Frank de Bruin)