DRIPPING LIPS

Zeg Sizzla en iedereen begint over Royal Son Of Ethiopia, het album waarmee hij vorig jaar doorbrak. Na de opvolger Be I Strong is er nu Bobo Ashanti, en alles wat over de vorige twee platen kon worden gezegd is daar onverminderd op van toepassing. Sizzla ratelt van onder zijn bobotulband vol vuur over Selassie en aanverwante onderwerpen, Fatis Burrell zet er met behulp van moderne technieken en flink wat studiomuzikanten rootsreggae, minimalistische ragga of kleffe arrenbie achter. Persoonlijk vind ik dat onvermogen om te kiezen in de moderne reggae behoorlijk vermoeiend worden. Zet een cd vol met nummers als Whether Or Not en ik ga onvoorwaardelijk plat, maar op een vaag liedje als This Day zit in dit kader niemand te wachten, terwijl die doorsnee boemtjakragga met verder niks wat mij betreft zijn beste tijd ook wel heeft gehad. Voor wie van dit alles maar geen genoeg kan krijgen is dit een droomplaat.