SZA

SZA is de artiestennaam van Solána Imani Rowe, een Amerikaanse zangeres die gemakshalve misschien snel onder de Neo-Soul en R&B wordt gezet, maar dat zijn toch etiketten die haar geen recht doen. Sinds 2014 is dit pas haar derde album, wat ook wel wat zegt over de aandacht die ze geeft aan alles wat ze uitbrengt. SOS is via streamingdiensten al sinds eind vorig jaar te krijgen, het succes was echter dusdanig dat de vraag naar een fysiek album te groot werd om te negeren. En dat gebeurt nu op een indrukwekkende dubbelaar. Opvallend is al de hoes, in welke de oplettende kijker een referentie naar Prinses Diana ontwaart, met wie wie SZA zich enigszins verwant voelt als het aankomt op isolement en het verdriet dat dit met zich meeneemt. Tekstueel geeft SZA zich dan ook geheel bloot, en hoewel haar muzikale wortels wellicht in de R&B liggen, verlegt ze de grenzen van dat genre door zich ook door indie pop en country te laten beïnvloedden. Tekenend is wat dat betreft de samenwerking met Phoebe Bridgers in het fraaie Ghost In The Machine, en met de meer met jazz geassocieerde Jacob Collier in Good Days. SZA laat zich na drie albums gelden als een zeer volwassen artieste die constant op zoek is naar nieuwe vormen en daarmee een geweldig nieuw album heeft afgeleverd,