Het eerste dat opvalt aan Now is dat de plaat in tegenstelling tot de titel met een been in de jaren zeventig staat. Regelmatig wordt in de instrumentatie gezocht naar het klassiek geluid van met name de Crosby & Nash-platen. Hier geen slidewerk van David Lindley, maat net zulk fraai spel van Shane Fontayne. De plaat telt dertien tracks, waarvan er acht door Nash alleen geschreven zijn. Bij de overige vallen vooral de namen van medecomponisten Alan Price en Joe Vitale op. Now is een echte Nash-plaat, zelfs een ‘hoge-heren-aanklachtnummer’ als Golden Idols heeft toch nog iets liefelijks. Verwacht geen rockende plaat, Stand Up is de uitzondering, maar een mooi geproduceerd document met fraaie liedjes, dat duidelijk maakt dat Nash nog niet uitgeblust is.