FRANK & WALTERS

Het doet pijn een band steeds verder de middenmaat in te zien zakken. Zoals de Frank And Walters. Ooit veelbelovend gedebuteerd met het sprankelende Trains, Boats And Planes, maar dat niveau hebben ze daarna niet meer gehaald. Na het ronduit belabberde Beauty Becomes More Than Life, is Glass echter weer een stapje in de goede richting. Een klein stapje, maar toch. Het belangrijkste probleem met deze cd is dat de Franks, zoals ze liefkozend worden genoemd, de onweerstaanbare neiging hebben om de uitstekende popsongs die ze schrijven weg te stoppen onder een dik wollig tapijt van synthesizers en lichte beats. Er staan zeker aanstekelijke songs op Glass. Zoals het lekkere up-tempo Isn't It Time, het rustig kabbelende Sinking of Talking About You, dat nog het meest in de buurt komt bij de oude glorie. Maar ze komen niet echt uit de verf. Een gratis advies aan de Franks: probeer het op de volgende cd `ns met een nieuwe producer.