ZILT (JASPER BLOM, IAN CLEAVER)
PLAYS MENGELBERG & ELLINGTON
Releasedatum: 23-09-2022
Herkomst: NL
Item-nr: 4435170
EAN:
Op werkdagen voor 16:00 besteld, morgen in huis.
Recensie
Zilt Plays Mengelberg & Ellington is een van de leukste Nederlandse jazzalbums in tijden ★★★★☆ (Gijsbert Kamer/De Volkskrant)
Recensie jazzenzo.nl
Saxofonist Jasper Blom geniet niet alleen een aanzienlijke reputatie als musicus en bandleider maar ook als docent. Samen met een drietal leerlingen – trompettist Ian Cleaver, contrabassist Thomas Pol en drummer Wouter Kühne – trad hij regelmatig op in café Zilt, gelegen aan de Amsterdamse Zeedijk. Een echte jazzplek waar onderwereld en muziek elkaar ontmoeten: een omgeving waar de oerkracht van dit genre optimaal tot zijn recht komt, net zoals in New Orleans begin vorige eeuw.
Verrassen
Het kwartet heeft zich gespecialiseerd in het uitvoeren van het repertoire van de grote Misha Mengelberg (1935-2017), een musicus die met zijn orthodoxe aanpak het publiek decennialang wist te verrassen. Op hun eerste album, dat gewoon ‘ZILT’ heet, vormen zijn composities de hoofdmoot. Ook treffen we een tweetal stukken van Duke Ellington aan, die uiteraard een Mengelbergse behandeling krijgen: ‘Azalea’ en ‘I Like The Sunrise’.
Levendig
Trompettist Cleaver is misschien wel het grootste talent van de jonge generatie: hij heeft een lekker spetterende toon en de naoorlogse jazz in zijn binnenzak. Opmerkelijk is de structuur van deze productie waarbij bijna elke uitgevoerde compositie afgewisseld wordt door een korte interlude, die ‘Impro’ heet. Een pittige uitvoering van Mengelbergs ‘Rollo III’ vormt de start: de vier musici geven meteen flink gas om via een knarsend tussenstuk aan te landen bij het bekende ‘Who’s Bridge’, dat een lekker rommelige uitvoering krijgt. Cleaver maakt grote indruk met zijn levendige trompetspel en Blom dient hem van repliek. In Ellington’s klassieker ‘Azalea’ neemt de tenorsaxofonist het voortouw, met een volstrekt onsentimentele aanpak.
Durf
Vol ironie zet ZILT ‘Rumboon’ neer, ook zo’n stuk vol grappen en grollen van de Nederlandse grootmeester. Het is duidelijk dat zijn muzikale erfenis bij dit kwartet in de beste handen is. Vol vraagtekens is de interpretatie van het raadselachtige ‘Rollo II’, ook weer zo’n dadaïstische exercitie. Dat hierna de song ‘I Like The Sunrise’ vakkundig ontmanteld wordt, tekent de artistieke durf van dit ensemble. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de musici het album afsluiten met de krankzinnige ‘Blues After Piet’: een stuk vol omwegen en idiote geluiden. Een heerlijke productie, die niet alleen een belichaming is van het beste wat de Nederlandse jazz momenteel te bieden heeft maar ook een passend hommage aan Mengelberg!
Recensie jazzenzo.nl
Saxofonist Jasper Blom geniet niet alleen een aanzienlijke reputatie als musicus en bandleider maar ook als docent. Samen met een drietal leerlingen – trompettist Ian Cleaver, contrabassist Thomas Pol en drummer Wouter Kühne – trad hij regelmatig op in café Zilt, gelegen aan de Amsterdamse Zeedijk. Een echte jazzplek waar onderwereld en muziek elkaar ontmoeten: een omgeving waar de oerkracht van dit genre optimaal tot zijn recht komt, net zoals in New Orleans begin vorige eeuw.
Verrassen
Het kwartet heeft zich gespecialiseerd in het uitvoeren van het repertoire van de grote Misha Mengelberg (1935-2017), een musicus die met zijn orthodoxe aanpak het publiek decennialang wist te verrassen. Op hun eerste album, dat gewoon ‘ZILT’ heet, vormen zijn composities de hoofdmoot. Ook treffen we een tweetal stukken van Duke Ellington aan, die uiteraard een Mengelbergse behandeling krijgen: ‘Azalea’ en ‘I Like The Sunrise’.
Levendig
Trompettist Cleaver is misschien wel het grootste talent van de jonge generatie: hij heeft een lekker spetterende toon en de naoorlogse jazz in zijn binnenzak. Opmerkelijk is de structuur van deze productie waarbij bijna elke uitgevoerde compositie afgewisseld wordt door een korte interlude, die ‘Impro’ heet. Een pittige uitvoering van Mengelbergs ‘Rollo III’ vormt de start: de vier musici geven meteen flink gas om via een knarsend tussenstuk aan te landen bij het bekende ‘Who’s Bridge’, dat een lekker rommelige uitvoering krijgt. Cleaver maakt grote indruk met zijn levendige trompetspel en Blom dient hem van repliek. In Ellington’s klassieker ‘Azalea’ neemt de tenorsaxofonist het voortouw, met een volstrekt onsentimentele aanpak.
Durf
Vol ironie zet ZILT ‘Rumboon’ neer, ook zo’n stuk vol grappen en grollen van de Nederlandse grootmeester. Het is duidelijk dat zijn muzikale erfenis bij dit kwartet in de beste handen is. Vol vraagtekens is de interpretatie van het raadselachtige ‘Rollo II’, ook weer zo’n dadaïstische exercitie. Dat hierna de song ‘I Like The Sunrise’ vakkundig ontmanteld wordt, tekent de artistieke durf van dit ensemble. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de musici het album afsluiten met de krankzinnige ‘Blues After Piet’: een stuk vol omwegen en idiote geluiden. Een heerlijke productie, die niet alleen een belichaming is van het beste wat de Nederlandse jazz momenteel te bieden heeft maar ook een passend hommage aan Mengelberg!
