OKUMOTO, RYO

“Je kunt de muzikant wel uit Spocks Beard halen, maar niet Spocks Beard uit de muzikant” is een gekend gezegde onder progliefhebbers. Okay, okay, Spocks Beard’s toetsenist Ryo Okumoto zit weliswaar nog steeds in die band, maar tegelijkertijd heeft deze band alweer vier jaren niets van zich laten horen. Als je dan bovendien op je nieuwe soloalbum, dat twintig jaar (!) na je vorige uitkomt, nagenoeg al je huidige en vroegere bandleden uitnodigt – bassist Dave Meros, gitarist Alan Morse, drummer/zanger Nick D’Virgilio, drummer Jimmy Keegan en zanger Ted Leonard – dan is het duidelijk dat je je oude band wel flink mist. Dat levert dan ook voor de Spocks-fan een prima Spock-plaatje op zonder dat echt te zijn. Maar je moet wel goed luisteren om het verschil te horen. Voor de afwijkende accenten zorgen de overige gastmuzikanten waaronder gitarist Steve Hackett (waar is die tegenwoordig geen gast, eigenlijk?), zanger Michael Sadler (van Saga), gitarist Mike Keneally (ex-Zappa) en drummer Jonothan Mover (Ex-Joe Satriani). Eigenlijk ontbreekt alleen de vroegere Spocks-voorman Neal Morse maar ja, dat zou wellicht iets teveel van het goede zijn geworden. Wat absoluut niet teveel van dat goede is, is de epic (20 minuten) en tevens titelnummer The Myth of the Mostrophus dat zo door het leven kan gaan als een geüpdate versie van The Return of the Giant Hogweed van Genesis. Heel leuk en fraai nummer, en fijn dat Okumoto op deze manier het Spocks-vuur brandend houdt.