Zelfs fans van Dream Theater zijn verdeeld over de zangkwaliteiten van James LaBrie. Hij zou soms meer krijsen dan zingen en power te kort komen. Zelfs na The Astonishing verstomde die discussie niet terwijl de zanger die in deze spectaculaire progmetal musical uit 2016 alle personages glansrijk vertolkt, wel degelijk zichzelf en vele andere zangers overtrof. Ook een aantal eerdere soloalbums konden kennelijk niet iedereen overtuigen. Gevreesd moet worden dat als zijn nieuwste solowerk Beautiful Shade Of Grey dat ook niet doet, de verdeeldheid blijft. Want Beautiful Shade Of Grey is een fantastische plaat waar James LaBrie zelf nauwelijks meer overheen kan. Vooral in ballads zoals Give And Take en Sunset Ruin, over zijn overleden broer, glorieert hij en legt hij heel zijn ziel en zaligheid in zijn zang. Let ook op het gitaarspel van Marco Sfogli die Paco de Lucia weer tot leven lijkt te roepen. Want ook al is dit het album van James LaBrie, zijn band, inclusief zoonlief/drummer Chance, is er net zo goed debet aan dat Beautiful Shade Of Grey zo fraai uitpakt. Dit is wel méér zijn band dan Dream Theater ooit zal zijn want daar deelt gitarist John Petrucci de lakens uit en is James LaBrie vooral een bedreven uitvoerder van andermans ideeën. Op deze soloplaat laat hij horen ook een prima tekstdichter te zijn. Kortom, de klasse van James LaBrie spat af Beautiful Shade Of Grey, meer dan op welke plaat van Dream Theater dan ook.
