SANGARE, OUMOU

Al sinds haar debuut uit 1991 is Oumou Sangare één van Mail’s belangrijkste artiesten, die de traditionele Malinese traditie van een flinke dosis strijd voor vrouwenrechten. Op haar vorige album was het vooral een akoestische aangelegenheid, op Timbuktu spreidt ze haar muzikale vleugels als nooit tevoren uit. De Tinariwen-achtige opener Wassulu Don leunt zowaar tegen de bluesrock aan, terwijl het zeer fraaie Degui N’Kelena bijna een Amerikaanse folk behandeling krijgt. Door afwisselend gebruik te maken van de kamele n’goni (een West Afrikaans snaar instrument) en de dobro legt ze volkomen organisch de link tussen de Malinese Wassoulou muziek en de Delta Blues bloot. En hoewel de teksten voor de meeste Westerse oren niet te begrijpen zijn, is het overduidelijk dat hier een krachtige vrouw zingt, met een onbegrensde liefde voor muziek. Niet voor niets behoort ze tot de favoriete artiesten van Alicia Keyes en Beyonce (die haar eerder al samplede). Dit is haar meest diverse en waarschijnlijk ook beste album tot nu toe.