CAMPERT, CLEO
HET ROXY ARCHIEF 1988-1999
Label: MARY GO WILD
Releasedatum: 30-11-2021
Herkomst: NL
Item-nr: 4328875
EAN: 9789082075878
Dit artikel is vervallen en niet meer leverbaar
Recensie
Club RoXY is Nederlands meest legendarische dansvloer. Opgericht als cultuursalon in 1987, werd de club in 1988 de plek waar de revolutionaire house music voor het eerst voet aan de grond kreeg door het pionierswerk van Eddy De Clercq. Daarmee legde de RoXY het fundament voor het internationale succes van de Nederlandse dance.
Maar de RoXY was meer dan dat.
Het was de plaats waar invloedrijke dj’s als KC The Funkaholic, Dimitri en Johnson tot bloei kwamen. In het kielzog van mede-oprichter Peter Giele werd het een speeltuin voor kunstenaars en performers. Maar bovenal was de club een veilige haven voor bezoekers uit
de lhbtq+scene. Allen droegen bij aan de eindeloze, wilde feestnachten, vol creativiteit en zelfexpressie.
Cleo Campert legde het allemaal vast, tot de laatste dag in 1999, toen het noodlot toesloeg en de club geheel afbrandde. Het archief bleef lange tijd gesloten, honderden foto’s zijn in dit boek voor het eerst te zien.
Het RoXY Archief is een ode aan de euforie van de eerste housejaren, aan het wilde en rafelige Amsterdam van eind jaren tachtig, aan dit voorbeeld van inclusiviteit en diversiteit, aan iconen als Zubrowka, Harrie Wildeman en Jet Brandsteder. Aan een club zoals er niet eerder was en er ook nooit meer zal zijn.
Artikel 3VOOR12
Jarenlang was Cleo Campert huisfotograaf van de RoXY, de club waar eind jaren tachtig de house explodeerde. Met haar prachtige foto’s gebeurde heel lang vrijwel niets. Tot nu: deze week verscheen een prachtig fotoboek via Mary Go Wild.
Er kwam weleens een RoXY-krantje uit met een stel foto’s (‘eigenlijk gewoon een uitgebreide flyer’). Er werd een stel foto’s van medewerkers en dj’s opgehangen in de club. Af en toe wilde een tijdschrift of krant een beeld publiceren. Maar verder? Verder werd er niet zo gek veel gedaan met de vele foto’s die Cleo Campert (58) maakte in de RoXY. Best maf, erkent ze zelf. Ze liep jarenlang zo’n drie dagen per week in die club rond met haar camera, kreeg per avond vijftig gulden en tien consumptiebonnen, naast een vergoeding voor de fotorolletjes. Maar wat de rol precies was van Cleo Campert, de RoXY-huisfotograaf? Geen flauw idee. Ze máákte die foto’s gewoon, en dj Joost van Bellen vond het ook wel een glamorous idee dat er altijd een fotograaf rondliep in de club. Maar de duizenden, misschien wel tienduizenden kleinbeelddia’s die ze er maakte? Die lagen vooral te verstoffen in haar privéarchief.
Een paar jaar geleden besloot Campert een goeie 3000 dia’s te digitaliseren, en daaruit maakte ze het flinke vuistdikke fotoboek Het RoXY Archief 1988 - 1999, dat deze week is verschenen. Een historisch werk, want nooit eerder verschenen zoveel foto’s van de club waar de Nederlandse house-oerknal plaatsvond. Het is een uniek kijkje in de club die een blauwdruk zou vormen voor de Nederlandse housecultuur, waar artiesten als Björk, Boney M en Boy George optraden naast dance-pioniers als Underground Resistance, Frankie Knuckles en Moby. Waar het publiek zichzelf tot attractie verhief en de dansvloer steevast een kleurrijke bende werd. ‘Ik word er zo blij van als ik deze foto’s weer zie’, vertelt Campert met het boek in handen. ‘Bij elke foto heb ik een lijntje naar het moment dat ik de foto maakte. Een kleine situatie, een gedachte, of een herinnering aan die persoon. Dan ga je zo de intensiteit weer in.’
Maar de RoXY was meer dan dat.
Het was de plaats waar invloedrijke dj’s als KC The Funkaholic, Dimitri en Johnson tot bloei kwamen. In het kielzog van mede-oprichter Peter Giele werd het een speeltuin voor kunstenaars en performers. Maar bovenal was de club een veilige haven voor bezoekers uit
de lhbtq+scene. Allen droegen bij aan de eindeloze, wilde feestnachten, vol creativiteit en zelfexpressie.
Cleo Campert legde het allemaal vast, tot de laatste dag in 1999, toen het noodlot toesloeg en de club geheel afbrandde. Het archief bleef lange tijd gesloten, honderden foto’s zijn in dit boek voor het eerst te zien.
Het RoXY Archief is een ode aan de euforie van de eerste housejaren, aan het wilde en rafelige Amsterdam van eind jaren tachtig, aan dit voorbeeld van inclusiviteit en diversiteit, aan iconen als Zubrowka, Harrie Wildeman en Jet Brandsteder. Aan een club zoals er niet eerder was en er ook nooit meer zal zijn.
Artikel 3VOOR12
Jarenlang was Cleo Campert huisfotograaf van de RoXY, de club waar eind jaren tachtig de house explodeerde. Met haar prachtige foto’s gebeurde heel lang vrijwel niets. Tot nu: deze week verscheen een prachtig fotoboek via Mary Go Wild.
Er kwam weleens een RoXY-krantje uit met een stel foto’s (‘eigenlijk gewoon een uitgebreide flyer’). Er werd een stel foto’s van medewerkers en dj’s opgehangen in de club. Af en toe wilde een tijdschrift of krant een beeld publiceren. Maar verder? Verder werd er niet zo gek veel gedaan met de vele foto’s die Cleo Campert (58) maakte in de RoXY. Best maf, erkent ze zelf. Ze liep jarenlang zo’n drie dagen per week in die club rond met haar camera, kreeg per avond vijftig gulden en tien consumptiebonnen, naast een vergoeding voor de fotorolletjes. Maar wat de rol precies was van Cleo Campert, de RoXY-huisfotograaf? Geen flauw idee. Ze máákte die foto’s gewoon, en dj Joost van Bellen vond het ook wel een glamorous idee dat er altijd een fotograaf rondliep in de club. Maar de duizenden, misschien wel tienduizenden kleinbeelddia’s die ze er maakte? Die lagen vooral te verstoffen in haar privéarchief.
Een paar jaar geleden besloot Campert een goeie 3000 dia’s te digitaliseren, en daaruit maakte ze het flinke vuistdikke fotoboek Het RoXY Archief 1988 - 1999, dat deze week is verschenen. Een historisch werk, want nooit eerder verschenen zoveel foto’s van de club waar de Nederlandse house-oerknal plaatsvond. Het is een uniek kijkje in de club die een blauwdruk zou vormen voor de Nederlandse housecultuur, waar artiesten als Björk, Boney M en Boy George optraden naast dance-pioniers als Underground Resistance, Frankie Knuckles en Moby. Waar het publiek zichzelf tot attractie verhief en de dansvloer steevast een kleurrijke bende werd. ‘Ik word er zo blij van als ik deze foto’s weer zie’, vertelt Campert met het boek in handen. ‘Bij elke foto heb ik een lijntje naar het moment dat ik de foto maakte. Een kleine situatie, een gedachte, of een herinnering aan die persoon. Dan ga je zo de intensiteit weer in.’
