TRAVIS

En daar is nummer negen van Travis, al sinds de jaren 90 de onvolprezen makers van de mooiste melancholieke gitaarliedjes. Zoals wel vaker doen Francis Healy en zijn drie maten op hun nieuwe plaat daar tien pogingen toe. En zoals wel vaker lukt is ze dat weer gelukt. De één nog mooier dan de ander. Een snelle rekensom leert dat de Schotten een stuk of negentig nummers hebben gemaakt. Het lijkt erop dat ze daarmee onverstoorbaar doorgaan, wat er ook om hen heen gebeurt. In een laag tempo want de vorige plaat is alweer vier jaar oud. De muziek van Travis is tijdloos. Nummers op Ten Songs hadden ook op eerdere platen kunnen staan en andersom. Zo is op Ten Songs aan niets te merken dat er overal een coronavirus op de loer ligt. Travis blijft stug dromerige soft rock met een vleugje folk fabriceren. Toch is de clip bij het fraaie A Ghost, met voor Travis-begrippen stevig gitaarwerk, wel het gevolg van langdurig noodgedwongen thuis zitten. De hele plaat was al klaar voor 2020 begon. Maar samen met zijn zoon van veertien heeft Healy bij A Ghost een animatie gemaakt. Zo te zien een monnikenwerk van heb ik jou daar. Ook Nina’s Song, een gepassioneerd gezongen walsje, is een voltreffer dat in de buurt komt van Driftwood, één van de beroemdste nummers van Travis. No Love Lost is de afsluiter met alleen piano en de zang van Healy en daarmee meteen de enige echt vreemde eend in de bijt. Samengevat: mooi, tien keer.