Drie jaar na How Big, How Blue, How Beautiful is Florence + The Machine terug met een nieuwe plaat. Florence Welch wist met de vorige drie platen van haar band een breed publiek te bereiken en dat zal niet anders zijn met High As Hope, dat vergeleken met zijn voorgangers een nog ambitieuzer geluid laat horen. High As Hope werkt het bijzondere geluid van Florence + The Machine nog wat verder uit en gaat vol voor de pop. Florence Welch heeft al lang afstand genomen van de indie en zoekt ook dit keer geen toenadering. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant staat ook High As Hope weer vol met geweldige popsongs. De instrumentatie is groots en meeslepend, maar ook subtiel. De stem van Florence Welch is ook dit keer krachtig en veelzijdig. Florence + The Machine maakt muziek die bij veel andere bands over the top zou zijn, maar op één of andere manier slaagt Florence Welch er in om aan de juiste kant van de streep te blijven met songs die lekker in het gehoor liggen, maar die ook genoeg ingrediënten bevatten die je nieuwsgierig maken naar iedere noot die volgt. How Big, How Blue, How Beautiful werd achteraf bezien terecht wat lauwtjes ontvangen, maar gelukkig is het met flink wat gasten van naam en faam gemaakte High As Hope weer een stuk beter.
