De uit Nieuw Zeeland afkomstige Aldous Harding maakte tweeënhalf jaar geleden diepe indruk met een titelloos debuut dat vooral herinnerde aan de psychedelische folkies uit de jaren 60 (denk aan Karen Dalton, Judee Sill, Vashti Bunyan en Linda Perhacs). Op haar tweede plaat kiest ze, aan de hand van de vooral van PJ Harvey bekende John Parish, voor een wat eigenzinniger geluid. Het is een geluid dat nog altijd volop raakvlakken heeft met de psychedelische folk uit de jaren 60 en 70, maar ook uitstapjes maakt richting de eigenzinnige muziek van PJ Harvey of richting uiterst dromerige of zelfs bezwerende klanken. Aldous Harding maakt op haar tweede plaat ingetogen muziek die wat in zichzelf lijkt gekeerd, maar wanneer je eenmaal wordt gegrepen door de bijzondere songs van de Nieuw Zeelandse singer-songwriter, de originele en bijzonder fraaie instrumentatie op de plaat en de unieke stem van Aldous Harding, is de liefde voor Party onvoorwaardelijk.
