WRIGHT, SHANNON

Het blijft jammer om te zien hoe snel sommige bands toch in de vergetelheid raken.

Zo stonden halverwege de jaren ’90 bands als Suddenly Tammy!, Velocity Girl en Crowsdell volop in de belangstelling. Hun CD’s werden positief ontvangen in de pop-pers en ik kocht hun werk redelijk trouw. En toch verdwenen die bands al snel uit de herinnering. Zo kon ik laatst maar niet op de naam van de band komen waarin Sarah Shannon ooit speelde. Dat was natuurlijk Velocity Girl.

Crowsdell fungeerde vervolgens als springplank voor Shannon Wright. Vanaf 1999 maakte Shannon Wright een handjevol albums en EP’s die bijna allemaal even prachtig als niet altijd even makkelijk toegankelijk zijn. En dat geldt ook voor haar nieuwe album Honeybee Girls. Op Honeybee Girls wisselt Wright op een magistrale wijze verschillende sferen af, soms heftig, dan weer breekbaar en dromerig. Zo overheersen de gitaren in Trumpets on New Year’s Eve en Embers in your Eyes. Deze songs knallen echt de boxen uit. Dat wisselt Wright af met de gefluisterde titelsong en Black Rain, een redelijk conventionele ballad vol spanning. Opvallend zijn de prachtige arrangementen van Black Rain en Father die de spanning van de songs nog eens benadrukken. Shannon Wright waagt zich op het album ook aan Sleep van de Smiths en ze zet het de song zo naar haar hand dat deze naadloos binnen het album past. Met de hulp van Andy Baker, met wie ze al eerder samenwerkte, en Japancakes-drummer Brant Rackly maakte Shannon Wright een fascinerend album waarop je bij iedere draaibeurt weer nieuwe dingen ontdekt.