De Londense multi-instrumentalisten Marcus Mumford, Ben Lovett, Winston Marshall and Ted Dwane richtten Mumford & Sons op in 2007. De ‘gewone’ popmuziek bezetting werd aangevuld met traditionele folk instrumenten zoals de banjo en mandoline. Inmiddels heeft de groep al dusdanige faam vergaard dat een beetje muziekliefhebber er al niet meer omheen kan. Grote festivals als Glastonbury en Bonnaroo doen ze al jaren succesvol aan. Grote concertzalen verkopen moeiteloos uit en worden ronduit plat gespeeld. Kortom, Mumford & Sons is een begrip en naar het nieuwe album Delta is dan ook reikhalzend uitgekeken. Gelukkig voldoet het album ruimschoots aan de verwachtingen. Na de eerste paar tracks, die veel weg hebben van Bruce Hornsby’s succesvolle sound van weleer, is het The Wild dat alle snaren weet te raken met een heerlijke melancholische sfeer en fantasievol arrangement. Gelukkig worden dan ook de snaren geraakt van de banjo waardoor de folk invloeden weer even de kop opsteken. Diezelfde melancholie is ook aanwezig op October Skies, Wild Heart en Forever. De afwisseling met meer commercieel geproduceerde liedjes als 42, Guiding Light, Slip Away en Rose Of Sharon werkt balancerend en goed. De meeste liedjes zullen vermoedelijk het best uit de verf gaan komen tijdens de live concerten die gaan volgen. Dat zal vooral gelden voor titelsong en album afsluiter Delta. Na een contemplatief intro volgt een lang opbouwend en stuwend slot, hét recept om een enthousiast publiek nóg enthousiaster te krijgen. In mei 2019 staan ze weer in de Ziggo Dome. Wacht niet te lang met het kopen van kaarten…
