Recensie
Regie: Naoko Ogigami
Een gestresste professor leert noodgedwongen de ultieme kunst van het ontspannen. Megane geeft zelfs de kijker hier wat van mee. Taeko hoopt tijdens haar vakantie op een paradijselijk Japans eiland op rust en enig ontspannen vermaak, maar de vriendelijke eilandbewoners lijken niet helemaal te begrijpen wat ze bedoelt. Ze is er dan ook niet van gediend om met elke maaltijd bij de uitbater en de twee vaste gasten van het hotel aan tafel aan te schuiven, of om door Sakura iedere ochtend ongevraagd wakker gemaakt te worden. Daarbij is het enige vertier de ochtendgymnastiek, waarvoor Taeko in eerste instantie ook geen oog blijkt te hebben. Het komische scenario zorgt voor een fris wind door de film, die in op het oog wat aan de trage kant lijkt, maar gaande weg leren zowel Taeko als de kijker zorgeloos te genieten van Megane.
Een gestresste professor leert noodgedwongen de ultieme kunst van het ontspannen. Megane geeft zelfs de kijker hier wat van mee. Taeko hoopt tijdens haar vakantie op een paradijselijk Japans eiland op rust en enig ontspannen vermaak, maar de vriendelijke eilandbewoners lijken niet helemaal te begrijpen wat ze bedoelt. Ze is er dan ook niet van gediend om met elke maaltijd bij de uitbater en de twee vaste gasten van het hotel aan tafel aan te schuiven, of om door Sakura iedere ochtend ongevraagd wakker gemaakt te worden. Daarbij is het enige vertier de ochtendgymnastiek, waarvoor Taeko in eerste instantie ook geen oog blijkt te hebben. Het komische scenario zorgt voor een fris wind door de film, die in op het oog wat aan de trage kant lijkt, maar gaande weg leren zowel Taeko als de kijker zorgeloos te genieten van Megane.
