PRINCE

Prince Roger Nelson heeft een drieling geworpen. Dat mag voor menig artiest een aardige bavalling zijn, maar voor het 51 jarige wonderkind uit Minneapolis is het niet meer dan een business as usual. Soms geniaal, soms wanstaltig slecht is Prince altijd op zoek naar muzikale uitdagingen en dat siert de man. Het maakt hem bovendien tot een van de interessantere gearriveerde sterren van het moment. Hebben we hier te maken met een nieuw meesterwerk, of is het er eentje in de serie Pretentieuze Flops? Het antwoord op deze vraag is tweeledig. Laten we daarom eerst maar even het kaf van het koren scheiden. Er zijn twee minpunten aan te wijzen. Allereerst is er de wanstaltige hoes, die zo lijkt weggelopen uit een foute Bollywood film en is opgeleukt met een fikse dosis Amerikaanse edelkitsch. De tweede misvatting is de eerste cd, waarop Prince een album presenteert van zijn nieuwste protegé Bria Valente. Een aantrekkelijk meiske dat ongetwijfeld haar weg tussen de lakens kan vinden, maar op cd niet verder komt dan derderangs r&b-geneuzel. Doorspoelen maar! Wat resteert is 2 schijfjes Prince waar de vonken van afspatten. Prince rockt er op los als een jonge gitaargod en jammert de ene na de andere vette gitaarsolo uit zijn gitaren. Prachtige soulfulle miniatuurtjes zijn ook te bewonderen, zoals het ingetogen Colonized Mind en Prince’s versie van Crimson And Clover is om door een ringetje te halen. Prince doet er nog steeds toe!